Veel zelfstandige recruiters zagen in de coronacrisis hun werk snel opdrogen. Wat nu gedaan? Robert Buning onderzoekt in een reeks artikelen hoe andere freelance recruitmentspecialisten omgaan met ondernemen in crisistijd. De aftrap wordt verzorgd door Jurriaan Pennartz: ‘vraag jezelf af welke bewegingen je ziet en hoe jíj daarin een rol kunt spelen.’
Robert Buning is inbound recruitmentspecialist in de techniek en werkte voor grote merken als Bolletje, Arla Foods en KraftHeinz. In een reeks artikelen bevraagt hij collega-ondernemers in recruitment hoe zij omgaan met het ondernemerschap in tijden van crisis. Aan het woord is Jurriaan Pennartz, freelance recruiter, specialist in het werven van hoger opgeleide professionals voor het mkb.
Wie ben je en wat doe je?
Mijn naam is Jurriaan Pennartz. Ik ben freelance recruiter en help organisaties in uiteenlopende sectoren met het invullen van hun vacatures voor hoger opgeleiden. Mijn klanten variëren van mkb-bedrijven in de maakindustrie, IT en zakelijke dienstverlening tot non-profitorganisaties in de zorg en het onderwijs. Het liefst zet ik mijn tanden in complexe functieprofielen of moeilijk in te vullen vacatures voor schaarse beroepsgroepen. Ik werk generiek. Dat houdt in dat ik me niet op een afgebakend vakgebied of een specifieke branche richt – dat zou mijn vak maar saai maken. Ik geloof evenmin in zoiets als een relevant netwerk. (Goede) kandidaten these days zijn onder de pannen. De lade met relevante cv’s van beschikbare kandidaten bestaat niet meer. En het blijven schuiven met dezelfde poppetjes heeft niks met recruitment te maken. Toch?
Owja! Naast mijn werkzaamheden als interim recruiter ben ik momenteel bezig met de oprichting van Mondo-R. We openen 1 september 2020. Het idee? Nu de war on talent door het talent is gewonnen, wordt het tijd dat recruiters en werving- en selectiebureaus voor de kandidaat gaan werken in plaats van voor de werkgever. Mondo-R wordt zo’n bureau. Wij bemiddelen niet, maar fungeren als jobhunter voor de hbo- of wo-opgeleide professional. Een concept dus met een uitgesproken keuze voor de kandidaat als klant. Het volledige concept houd ik nog even geheim. Wat ik je wel kan vertellen is dat het verschrikkelijk verfrissend wordt!
Wat heb jij de afgelopen tijd geleerd als ondernemer?
Poeh, heb je even? Je ontwikkeling als ondernemer is, denk ik, nauw verbonden met je persoonlijke ontwikkeling. Wie jij bent en wat je doet is bepalend voor het karakter van jouw bedrijf. Kom je zakelijk voor nieuwe uitdagingen te staan, dan doet dat een beroep op jouw persoonlijke inventiviteit. En da’s prachtig! Het ondernemerschap zorgt daardoor niet alleen voor zakelijke of professionele groei, maar ook (juist) voor persoonlijke groei. Klinkt dat zweverig? Dacht het niet. Ook jij kan met gemak een aantal personen opnoemen die zakelijk zeer succesvol zijn (geweest), maar er op persoonlijk, emotioneel of intellectueel vlak maar weinig op vooruit zijn gegaan (denk maar aan je voormalig leidinggevende… Of aan die gozert in het Witte Huis, gheghe). Dan denk je toch: leuk, dat succes, maar wat ben je er nu echt mee opgeschoten, vriend? Ik bedoel: wat heb je aan zakelijke groei als je persoonlijke groei achterblijft?
Omdat ik redelijk recent (2019) gestart ben als ondernemer, ervaar ik bovendien een groot contrast met mijn tijd in loondienstverband, zeker als het gaat om die persoonlijke ontwikkeling. Ik heb het idee, nu ik zelf (eind)verantwoordelijk ben voor het oplossen van de recruitment-vraagstukken van mijn klanten, dat ik mezelf steeds vaker en scherper uitdaag om die vraagstukken op te lossen. Of dat verantwoordelijkheidsgevoel voor stress zorgt? Juist niet! Ik ben een creatieve vent. En ik weet dat als ik volledig vertrouw op die creativiteit, oplossingen ga vinden. En nu ik voor mezelf werk, is er niemand die me een andere richting op wil sturen. Hierdoor kan ik het pad bewandelen dat ik wil en waarvan ik weet dat het ook mijn klant voordelen gaat opleveren. Creativiteit is daarbij heel waardevol voor me.
Zo was ik, hoewel niet mijn doelgroep, een tijdje terug bezig met de werving van buitendienst monteurs, een behoorlijk pittige (want gewilde) beroepsgroep. De monteurs die ik zocht, dienden naast technische kennis eveneens te beschikken over ervaring met het werken op grote hoogtes. (Mijn opdrachtgever, ANC RAXTAR in Veldhoven, ontwikkelt ‘s werelds grootste bouwliften en voordat deze bouwliften in gebruik genomen kunnen worden, moeten eerst enorme (mast)constructies worden gebouwd. Door die monteurs dus.) Toen de Coronacrisis toesloeg en – als eerste – de evenementensector stil kwam te liggen, bedacht ik me dat ook daar mensen werken met een technische achtergrond en met ervaring met het werken op grote hoogtes. Dus herschreef ik mijn vacatureteksten, paste ik mijn sourcing aanpak aan en ontwikkelde ik een scherp getargete job ad campagne op Instagram en zat ik daardoor al snel aan tafel met steigerbouwers, riggers en hijsbegeleiders uit de event-industrie. Daar zijn in 2 weken tijd 3 dienstverbanden uitgerold. Hoe gaaf is dat?
Wat is jouw belangrijkste advies naar andere zzp’ers toe?
Tja, de zzp’er… Wie is dat eigenlijk? Als ik kijk naar de groep zelfstandige recruiters, zie ik momenteel een tweedeling ontstaan. Aan de ene kant zie ik zzp’ers die nu de relatieve veiligheid van een loondienstverband opzoeken. Het zijn professionals, met alle respect overigens, voor wie het ondernemerschap zich beperkt tot het laten inhuren voor een type werk dat, vind ik, nauwelijks verschilt van een loondienstverband. Veelal op locatie bij de opdrachtgever, 24 tot 40 uur en voor periodes van een half jaar tot meerdere jaren aaneengesloten. Ze krijgen zelfs een kerstpakket mee (#gaaaap). Nogmaals: niets ten nadele van deze groep, maar ik denk dat hun beweging (terug) richting een loondienstverband, ingegeven door de huidige crisis, duidelijk maakt dat het in de kern geen ondernemers zijn en zichzelf ook niet als zodanig beschouwen.
Dat doet die andere groep wel. Dan doel ik op de zelfstandig recruitment professionals die, juist nu, extra in beweging komen. Bij hen proef ik een houding van: drogen de klussen op? Ja en? Dan zijn er nog 1000 en 1 andere plannen die we kunnen uitvoeren. Een voorbeeld vind ik Stefan Niemer en Diederik van Vugt, de mannen achter WeAchieve. Die zijn gestart met een recruitment podcast (waar ik de eer had om als gast in de allereerste uitzending iets te mogen vertellen over het belang van een goede vacature-intake). Goede opname-apparatuur gekocht, een ruimte gehuurd en gaan! Ik heb genoten van de energie die van beide vakgenoten afspatte, geweldig! Dus wat ik andere zzp recruitment professionals zou adviseren? Ga opnieuw eens na waarom je (ooit) voor het zelfstandig ondernemerschap hebt gekozen. Ik denk dat het antwoord op die vraag richting geeft aan hoe om te gaan met de huidige situatie. Bij wie de drijfveren liggen op het vlak van afwisseling, onderdeel zijn van verschillende organisaties en met diverse vraagstukken aan de slag mogen gaan, kunnen dat denk ik ook in een loondienstverband terugvinden.
Lag en ligt je drive om eigen baas te zijn meer in de richting van vrijheid of zelfbeschikking ten aanzien van waar, wanneer en hoe je werkt, dan is het nu, meer dan ooit, de tijd om jezelf als ondernemer uit te dagen en met nieuwe initiatieven te komen. In plaats van dat je jouw volledige online netwerk tot 5 keer per week laat weten weer beschikbaar te zijn voor een nieuwe opdracht, heb je er meer om een stapje terug te doen, vanuit jouw recruitment-expertise naar de huidige arbeidsmarkt te kijken en jezelf af te vragen welke bewegingen, behoeftes en gebreken je ziet en hoe jij daar een rol in kan spelen. Zo is ook mijn idee voor Mondo-R geboren. Dat zou mijn advies zijn.
Wat zijn volgens jou de juiste ingrediënten om succesvol te zijn als zelfstandige?
Dat hangt af van wat je onder succes verstaat. Eind vorig jaar heb ik de begroting voor 2020 gemaakt. Mijn omzet loopt iets achter op de begroting. Met de bijgestelde forecast kom ik eind van dit jaar uit op 80% van mijn omzetdoelstelling. Wordt dat eind december werkelijkheid, ben ik dan onsuccesvol geweest? Mag ik tevreden zijn? Of ben ik juist de Kelly Weekers van de recruitmentindustrie – 80% van je omzetdoel behalen in het crisisjaar 2020? Zeg het maar…
De definitie van succes zou ik overigens breder definiëren dan in termen van omzet, marge en winst. Als ondernemer hangt mijn succes als vanzelfsprekend samen met de mate waarin ik in de behoeften van mijn klanten heb kunnen voorzien. En met klanten bedoel ik: opdrachtgevers en kandidaten – allebei. Zijn de teams en afdelingen van mijn opdrachtgevers binnen een acceptabel tijdsbestek (opnieuw) bemand met de juiste professionals? En: heb ik mijn kandidaten, ook (vooral) die ik heb afgewezen, een prettige ervaring gegeven – heb ik ze met mijn afwijzing juist verder geholpen zelfs? Beide meet ik overigens door met een korte enquête. Ook daar heb ik doelstellingen aan gekoppeld. En die neem ik net zo serieus als mijn financiële doelen. Wat tof is om te zien, is dat hoe hoger mijn klantwaarderingen, hoe beter ook mijn financiële resultaten zijn. Dat is geen toeval, dat geloof ik niet. Sterker nog: eerder nog zie ik het een als een gevolg van het ander. Wie echt waarde toevoegt richting alle stakeholders, ziet dat vroeg of laat ook in euro’s terug. Maar, ook dan ben je wat mij betreft nog niet bij de definitie van succes. Het zal geen verassing zijn, maar ik kom opnieuw uit bij eigen ontwikkeling als graadmeter van succes. Of ik succesvol ben geweest hangt dan samen met het antwoord op vragen als: ben ik dit jaar zakelijke uitdagingen aangegaan waardoor ik ook persoonlijk ben gegroeid? Heb ik dingen geleerd die me als ondernemer en als mens wijzer hebben gemaakt? Daar gaat het om. Want dan ben je aan het bouwen, als ondernemer en als mens (Donald, do you hear me?!)
Hoe ga jij om met eventuele geldstress?
Geldzorgen hebben onmiskenbaar invloed. Op je onderneming, maar in de eerste plaats op je eigen functioneren. Uit onderzoek weten we dat geldzorgen van invloed zijn op onze cognitieve capaciteiten. En omdat de manier waarop je je gedraagt van invloed is op de manier waarop je onderneemt, hebben geldzorgen ook invloed op jouw bedrijf.
Ondanks dat ik geen geldzorgen heb, voel ik wel een grote verantwoordelijkheid als kostwinner van ons gezin. Een gezin met 3 jonge kinderen – weet je wat die luiers kosten? Om over de kosten voor kinderdagopvang nog maar te zwijgen… Maar zoals ik dat als recruiter doe, probeer ik soms ook op het gebied van geld en inkomen uit te zoomen. Wat als mijn opdrachten stoppen? Hoelang kunnen we als gezin rondkomen van mijn buffer? Hoe (snel) kom ik aan nieuwe klanten? En als dat niet lukt – als de wereld stilstaat – wat kan ik dan doen om inkomen te genereren?
Dat mijmeren is juist goed. Bij mij althans, leidt het vaak tot andere invalshoeken, nieuwe ideeën, plannetjes. Nog zo’n voordeel van het zelfstandig ondernemerschap: van mijn baas mag ik urenlang door mijn raam staan staren. Zo heb ik door dat aanhoudend gepeins laatst een plan ontwikkeld om op ludieke wijze in contact te komen met organisaties in de omgeving waarvan ik niet alleen weet dat ze een aanhoudende wervingsvraag hebben ten aanzien van hbo- en wo-opgeleide specialisten (mijn doelgroep dus), maar waarvan ik ook weet dat hun time-to-hire (vertaald in het gemiddeld aantal dagen waarop hun vacatures open staan) ver boven het gemiddelde in de branche ligt. Met dat plan kan ik, als ik wil, morgen al aan de slag. Op die manier probeer ik altijd een aantal scenario’s achter de hand te hebben waarmee ik zicht houd op inkomsten. En daarmee verdwijnen mijn zorgen over geld vaak al snel naar de achtergrond. Met dank aan dan raamstaren dus.
Een ingekorte versie van dit artikel verscheen op 18 juni 2020 op Werf&.