Laatst zag ik een interim-opdracht voorbijkomen bij de Omgevingsdienst Brabant Noord (ODBN), gevestigd in Den Bosch. Sorry guys dat ik jullie bij naam noem. Dat is niet om plagen, maar omdat ik uit een door jullie gepubliceerde tekst citeer is het flauwekul om me in verdekte termen uit te laten.
Overigens richt ik me in dit artikel tot de intermediairs die de betreffende opdracht publiceerden, niet tot de ODBN zelf. Het ging om die interim positie van recruiter/HR-adviseur van een tijdje terug (hier staat ie nog online, dd. 02-01-2020). Ik vond het overigens een hele interessante klus hoor. Mooie organisatie. Jullie doen goed werk, werk dat ertoe doet. Handhaving, toezicht, vergunningverlening – belangrijke zaken.
1 opdracht, 10 intermediairs, 100 teksten
Zoals dat gaat met vacatures en interim-opdrachten, zie je dezelfde wervingstekst binnen no-time door tientallen intermediairs en op een ontelbaar plekken op het web verschijnen. Recruitment- of jobmarketing heet dat in ons wereldje (met marketing heeft het overigens weinig te maken, mgoed…)
Omdat ik lange tijd zelf aan die kant van het recruitment- en bemiddelingsspectrum heb gezeten, kan ik er aardig over meepraten. Komt er een opdracht binnen dan is het zaak ‘m zo snel mogelijk in het ATS te plakken en ‘m online te gooien. Copy-paste in de vijfde versnelling, zeg maar. En zoals gezegd zijn de teksten door automatische koppelingen, gescrape en gespider binnen een mum van tijd overal en nergens te vinden. Op die manier leveren we allemaal onze bijdrage aan de almaar uitdijende en ondoordringbare jungle van gedupliceerde, reeds ingevulde, teruggetrokken of inmiddels niet meer beschikbare vacatures en freelance-klussen. Heb me er 6 jaar lang schuldig aan gemaakt 🙊😐.
(Wordt het niet eens tijd voor een centrale, nationale vacaturebank met ISCO-codes, vroeg iemand zich al eens eerder af… Een zeer (!) terechte vraag, maar een ander onderwerp voor nu. Waar was ik?)
Interim Recruiter Omgevingsdienst Brabant Noord, ‘s-Hertogenbosch
Owja, die interessante opdracht bij de ODBN. En de tekst. Die begon sterk. Goede schets van het projectteam, de doelstelling van de opdracht waren concreet gemaakt en de urgentie werd nog eens benadrukt:
“De 3 Brabantse omgevingsdiensten werven regelmatig samen nieuwe collega’s. Zo is er een gezamenlijke vormgeving voor de arbeidsmarktcommunicatie, en is er een gezamenlijk traineeship opgezet. Ook voor deze opgave werken we samen. (…) Het gaat om het werven van zo’n 20 nieuwe collega’s in korte tijd (start 2020). In het team worden de rollen van arbeidsmarktcommunicatiespecialist, een HR-adviseur, een opleidingsspecialist en een recruiter gevraagd. (…) Er wordt een team samengesteld om deze klus in korte tijd te klaren. Want de maatschappelijke opgave is dringend, en haalt dagelijks het nieuws!”
Voor mij als interim recruiter klonk dit niet verkeerd. Er is urgentie: heerlijk! Het betreft een uitdagend aantal nieuw te werven collega’s in korte tijd: prachtig! En de maatschappelijk nood is hoog: werk met impact dus – super! En in Den Bosch – kan ik in de pauze langs Jan de Groot, ge kent ‘m wel! 😋
Maar die functie-eisen… Huh? Wacht ff…
Naast kandidaat ben ik ik te alle tijde recruiter. En een onvervalste taalfetisjist. Dus lees ik de tekst in de eerste plaats als zodanig. De beweging van mijn cursor stagneerde toen ik onderweg naar de button “reageer direct” op de functie-eisen stuitte. Let op he, komen ze:
- Kandidaat beschikt over kennis van arbeidsmarktcommunicatie, recruitment en werving.
- Kandidaat heeft eerder recruitment gedaan voor een overheidsinstantie in Nederland.
- Kandidaat is bekend met Brabantse netwerken rondom arbeidsmarkt.
- De kandidaat heeft 10 jaar werkervaring als recruiter/HR-adviseur bij een overheidsinstelling in het gebied Noordoost-Brabant.
- Kandidaat heeft kennis van en 4 jaar ervaring met het werken met alle functionaliteiten die de website www.werkeninnoordoostbrabant.nl biedt.
We beginnen bij eis 1. Kandidaat beschikt over kennis van arbeidsmarktcommunicatie, recruitment en werving. Mag concreter, maar prima.
Eis 2. Kandidaat heeft eerder recruitment gedaan voor een overheidsinstantie in Nederland. Okay, goede aanvulling. Kan ik me iets bij voorstellen.
Dan numero 3. Kandidaat is bekend met Brabantse netwerken rondom arbeidsmarkt. Hmm, okay. Ik zal deze zin maar niet doorsturen naar Japke-d. Bouma, maar de strekking is me ergens wel duidelijk… Denk ik? Misschien wordt bedoeld – als aanscherping op functie-eis 2 – dat de eerdere recruitment-ervaring opgedaan dient te zijn bij een overheidsinstantie in de provincie Noord-Brabant? Moet ik ‘m zo lezen?
Nummer 4. De kandidaat heeft 10 jaar werkervaring als recruiter/HR-adviseur bij een overheidsinstelling in het gebied Noordoost-Brabant.
- “10 jaar werkervaring als recruiter / HR-adviseur…” Wat betekent “/” hier eigenlijk? Is dat “en” of “of”? Of “en/of”? Want een HR-adviseur is geen recruiter. Onduidelijk zeg.
- En hoe moet ik het eigenlijk lezen? Is deze eis een aanvulling op functie-eis 1, 2 en/of 3? Of vervangt ‘ie eis 1, 2 en 3? Want als vereist is dat de kandidaat bij een overheidsinstelling in het gebied Noordoost-Brabant heeft gewerkt, dan komt eis 2 te vervallen, toch? Een overheidsinstantie in Nederland is namelijk niet precies hetzelfde als een overheidsinstelling in Noord-Brabant en al helemaal niet als een – en ik citeer – “overheidsinstelling in Noordoost-Brabant“. Vaag!
- Wat nu als ik 10 jaar als recruiter had gewerkt bij een overheidsinstelling in Noordwest-Brabant? Beter niet solliciteren?
- Ennuhh… 10 jaar ervaring zeg. Poeh poeh. Dan zal het wel een heule zware meneer of mevrouw zijn die ze zoeken? Ondertussen valt mijn oog op de tarief-indicatie. Ik lees: “max. all-in uurtarief: EUR 75,-. Huh?!
Nummertje 5. Nu wordt ‘t pas echt lachen. Hou je vast, komt ‘ie: kandidaat heeft kennis van en 4 jaar ervaring met het werken met alle functionaliteiten die de website www.werkeninnoordoostbrabant.nl biedt.
Nog een keer, capslock aan – kan iemand Japke-d. erbij halen nu?
KANDIDAAT HEEFT KENNIS VAN EN 4 JAAR ERVARING MET HET WERKEN MET ALLE FUNCTIONALITEITEN DIE DE WEBSITE WWW.WERKENINNOORDOOSTBRABANT.NL BIEDT.
…
… Jaaaaja. Dusehh. We zoeken niet alleen een recruiter of HR-adviseur die minimaal 10 jaar heeft gewerkt bij een overheidsinstelling in Noordoost-Brabant, maar die van die 10 jaar ook nog eens 4 jaar heeft gewerkt met alle (ALLE!) functionaliteiten die de website www.werkeninnoordoostbrabant.nl biedt?!
Welke website zegt u? www.werkeninnoordoostbrabant.nl, jazeker meneer! Okay. En met welke functionaliteiten van deze site moet de kandidaat gewerkt hebben? Jaaa, meneertje – met ALLEMAAL! Jaja… en kunt u nog eens zeggen hoeveel jaar deze kandidaat met AL deze functionaliteiten van deze specifieke website gewerkt moet hebben? Ja natuurlijk beste man: 4 jaar. Niet 1 of 2 jaar. Ook geen 3, maar 4 JAAR!
Wat is hier in vredesnaam aan de hand?
Ik ben een goedlachse Brabo, maar af en toe ook een beetje bijdehand. Academisch opgeleid, 1 bachelor, 3 masters, 3 jaar gewerkt bij de eigenzinnige Triodos Bank, pa actief geweest in het internationale vakbondswereldje, Rembo&Rembo op de zondagochtend, dan weet je genoeg. Gasten als ik staan soms wat kritisch(er) in het leven tegenover de plekken waar goed geld te verdienen valt. Zeker als er publieke middelen mee gemoeid zijn. Als ‘recruiter met een VPRO-mentaliteit’ – laat ik mezelf zo dan maar typeren – vermaak ik me in ons wereldje dus opperbest.
Maar alle gekheid op een stokje, wat is hier in vredesnaam aan de hand? Naar welk parallel universum verwijst deze tekst?Wie heeft dit opgesteld? Wie verzint dit? Waar komen deze eisen vandaan? Wat is het verhaal achter deze interim-opdracht?
We hebben een aantal mogelijkheden.
- Het is onwetenheid in optima forma. 0,0 kennis van de huidige arbeidsmarkt. Naïviteit ook wellicht. Misschien denkt men bij de ODBN echt dat er recruiters of HR-adviseurs zijn die die 4 jaar lang intensief in de weer zijn geweest met de functionaliteiten van de inhuurdesk waarbij ze bij zijn aangesloten en daarvoor brokers in de ganse provincie moet inschakelen om ze te vinden (?). Kan hoor, maar beter vraag je de beheerder van de WINOB, zoals de site intern wordt genoemd, om ff snel een uitdraai te maken van alle (voormalige) gebruikers van site #sourcingtrucs. Veul hendiger!
- Ook mogelijk: deze opdracht is eerst intern uitgezet. Dat heeft geen resultaat gehad en daarom is de tekst die enkel en alleen voor het intranet was bedoeld integraal op de inhuurdesk geplaatst, door een aantal suppliers overgenomen en als zodanig de wijde wereld ingeslingerd. Zonder dat er ook maar 1 supplier de moeite heeft de genomen om de opdracht ff door te lezen. Want haast, copy-paste, dollartekens in de ogen en “als ie maar voor de feestdagen online staat”.
- Andere optie. De tekst is afkomstig uit een functieomschrijving voor de vaste rol van recruiter / HR-adviseur en men is vergeten een vertaalslag te maken naar een interim context. Ik bedoel: een kandidaat met specifiek deze ervaring en van dit kaliber (10 jaar werkervaring) krijg je niet voor EUR 75,- per uur. Zeker niet als daar nog een intermediair tussen zit die minimaal EUR 10,- meepakt; het uurtarief van de kandidaat komt dan op z’n best neer op EUR 65,-. En das te krap. Mission impossible. Al helemaal als je de opdracht slechts voor 3 maanden kunt garanderen.
- Of – en deze gaat ver hoor – dit is een slinkse truc van de Brabantse ambtenarij om externe inhuur door overheidsdiensten – waarvoor in Europees verband strikte aanbestedingsregels gelden – ogenschijnlijk volgens die wet- en regelgeving te laten verlopen terwijl men deze rol in de achterkamertjes reeds aan iemand heeft toebedeeld. Jazeker, u leest het goed: een warme stoel uitvraag. Het witwassen van een voorkeurskandidaat. En dat door een overheidsinstelling die belast is met het houden van toezicht, vergunningverlening en handhaving. Ik zeg niet dat het zo is, maar de functie-eisen zijn zodanig specifiek – wordt er hier nu een opdracht beschreven of een specifiek cv van iemand? – dat dit scenario denkbaar is. Die interimmer is in dat geval waarschijnlijk een (voormalig) medewerker of interimmer van een bij inhuurdesk aangesloten organisaties, een HR-projectleider mogelijkerwijs die – guttegut wat een toeval – de afgelopen 4 jaar flink in de weer is geweest met niet een paar maar ALLE (!) functionaliteiten die de website www.werkeninnoord – OF WAS HET NU OOST OF WEST?! – brabant.nl biedt.
Nou Gerda, hebben we dat even slim gespeeld. Je kunt gewoon op 6 januari starten hoor, 75 euro,- per uur. Moet ik nog de routebeschrijving naar je mailen? Whahahaha! Fijne kerst he meid, leuk om weer met je te kunnen samenwerken!
Intermediairs, recruiters, brokers – get your shit together!
Ik geef toe: het is gissen. Ik ben een leek op het vlak van inhuur en aanbesteding. Wellicht is er nog een andere optie die ik over het hoofd zie. Maar zoals ik al aangaf: het gaat me niet om de wijze waarop de ODBN de inhuur heeft geregeld, maar om jullie. Want lieve recruitment- en flexvrienden, hoe kan het in vredesnaam dat ik zo’n opdracht op jullie websites en op jullie social media kanalen kan vinden?
Jazeker, er zijn suppliers en suppliers, maar ook bij de betere bemiddelaars zag ik de tekst voorbijkomen (ik hoef geen namen te noemen, jeweetzelf). Het moge inmiddels duidelijk zijn dat ik daar iets van vind. En dat is: een slechte zaak voor ons vak, uiterst onprofessioneel en business wise nog dom ook.
Want komaan vakgenoten. Wij zijn toch experts? Vakvolwassen arbeidsmarktspecialisten die in staat zijn om klanten en opdrachtgevers terugkoppeling te geven over de wervingshaalbaarheid van hun aanvragen? Dat is in de kern wat we op dagdagelijkse basis doen, right?
Wij (onder)kennen toch het belang en de noodzaak om soms ook ‘nee’ te kunnen verkopen? Nee tegen ridicule opsommingen van eisen? Nee tegen onrealistische functieprofielen. Nee tegen een kansloos aanbod? Kunnen wij niet als geen ander ‘de vraag achter de vraag’ achterhalen? Waren wij niet de experts die zich in no-time inzicht weten te verschaffen in het daadwerkelijke wervingsprobleem? Om vervolgens de vertaalslag te maken naar de arbeidsmarkt? Ja toch? Dat is hoe we onszelf beschrijven, niewaar? Dat zijn toch de kwaliteiten die we ons graag toedichten?
Dus als er een opdracht binnenkomt waarbij – laat ik me voor de verandering eens diplomatiek uitdrukken – op zijn minst enige twijfel zou kunnen bestaan ten aanzien van de wervingshaalbaarheid, dan ga je toch het gesprek aan met de betreffende opdrachtgever alvorens je tot publicatie over gaat? Ten eerste om zelf te begrijpen hoe de opdracht in elkaar steekt. Ten tweede om je kandidaat (die ook jouw klant zijn, weet je nog?) van antwoorden te kunnen voorzien. Of niet?
Herpak je! Professioneel ondernemerschap betekent: tot in de kern begrijpen wat je verkoopt; specialist zijn in jouw eigen aanbod. Ik bedoel: welke witgoedspecialist verkoopt er nu wasmachines waarvan ‘ie niet eens weet hoe ze werken?
Kunt u mij uitleggen hoe deze Whirlpool werkt meneer, wat houdt bijvoorbeeld wasprogramma 3 in? -Poeh mevrouw, daar vraagt u me wat. Ik heb werkelijk waar geen idee. Tja, ik ehh… Ik vermoed dat ‘t een variant is op wasprogramma 1 en 2, maareh… En tja, hoe die werkt… Ik heb ook daar geen antwoord op mevrouw… Ja je zal het ding waarschijnlijk eerst aan moeten zetten, maar dan uhh… Nee, ik kan het u helaas niet vertellen…
Raar, niet? Hetzelfde geldt voor jou en jouw toko. Dus als je voor de keuze staat om iets in de etalage te zetten waar je – let’s face it – zelf ook de ballen van begrijpt, moet je je afvragen of je er goed aan doet het spul in je assortiment op te nemen – laat staan er reclame voor te maken.
Jouw vacatures, jouw opdrachten vormen jouw online etalage
Want elke vacature, elke opdracht die je publiceert maakt onderdeel uit van jouw (online) etalage. Realiseer je dat een vage, maar ook onrealistische functie- of opdrachtomschrijving keihard afbreuk doet aan jouw reputatie als interim-specialist. Een enkele kan nog – heel soms. Maar als jouw website of LinkedIn pagina een vergaarbak wordt van anonieme, onduidelijke, reeds verlopen, maar dus ook onrealistische vacatures en opdrachten, verlies je snel de belangstelling van (de betere) kandidaten. Ikzelf als interim recruiter neem een aantal van jullie daardoor al lang niet meer serieus. Dus doe er ook (vooral) jezelf een plezier mee, pak je rol, blijf relevant.
(Er is overigens altijd nog een optie om bij dit soort aanvragen onder de radar te werven – als je denkt dat er toch iets te halen valt. Ga sourcen! Dan voorkom je publicatie van een aan jouw reputatie afbreuk doende opdracht. Maar publiceer ‘m niet. Zet de troep niet in je etalage. Please.)
En begrijp me niet verkeerd. Het gaat mij er niet om iets of iemand te bashen of de les te lezen. Hetgeen ik hier rondbazuin is een welgemeend advies.
Want als we als recruiters en suppliers balen van het schuiven met cv’s, het afwijzen van kandidaten, het continu af- en bijstellen van functieprofielen en het aanbod of het te vaak werken zonder ervoor betaald te krijgen (no cure no pay), moeten we ook (vooral) naar onszelf kijken. Ervoor zorgen dat de opdrachten en vacatures die we aannemen en publiceren realistisch zijn, haalbaar en onze online etalages ‘waardig’. Maar ook: als je het vermoeden hebt van een “warme-stoel-uitvraag”, niet je kop in het zand steken, maar vragen stellen, ertegen ageren. Uit liefde voor je vak. Uit naam van je kandidaten. Of uit commercieel belang, dat zoek je zelf maar uit. Maar laat je horen!
En lukt dat niet? Krijg je geen contact met je opdrachtgever? Stel jezelf dan de vraag of je er verstandig aan doet om supplier van deze opdrachtgever te blijven. Want zonder contact met die opdrachtgever kun jij dit soort vacatures of opdrachten niet uitleggen aan die andere klant van je – de kandidaat. En dat mag toch als een recruitment-zonde beschouwd worden, niewaar? Dus knock it off recruitment vrienden. Ons vak verdient beter!
Jurriaan
NASCHRIFT 04-01-2019
Op 2 januari jl. publiceerde ik bovenstaand artikel naar aanleiding van de onlangs gepubliceerde interim-opdracht ‘recruiter / HR-adviseur’ bij de Omgevingsdienst Brabant Noord op mijn LinkedIn-pagina. De enorme response op dit artikel komt voor mij als een verassing. Evenals de velen blijken van herkenning vanuit interim bemiddelaars, recruiters, brokers en suppliers die te maken hebben met soortgelijke uitvragen (met name vanuit dynamische aankoopsystemen).
Wellicht was ikzelf naïef, maar dat de opdracht van de ODBN door zovelen hier die beter dan ik bekend zijn met de mechanismen van inhuur en overheidsaanbestedingen wordt beschouwd als een mogelijk of zeer waarschijnlijk voorbeeld van het witwassen van een voorkeurskandidaat had ik niet verwacht. Optie 4 in mijn artikel was ten tijde van het schrijven van dit stuk niet per se waarschijnlijker dan een van de andere opties.
Een aantal dagen later en na onderdompeling in de wereld van inhuur, ben ik eigenlijk nog meer verbaasd en verontwaardigd door wat ik aantref. Niet alleen, zo blijkt, is het het witwassen van voorkeurskandidaten door overheidsinstellingen alomtegenwoordig. Ook blijkt dat intermediairs, recruiters, brokers en suppliers het principe van de warme stoel uitvraag weliswaar bestrijden, maar niet omdat er – naar hun idee – iets mis zou zijn met het fenomeen van de voorkeurskandidaat. Ook niet als dat de aanbestedingwet schendt. En dat is opvallend.
Hoe belangrijk vinden zij – overheid en de suppliers, brokers en intermediairs – een eerlijke en transparante inhuur- en arbeidsmarkt nu echt? En in hoeverre is het voor deze partijen van belang dat de beste kandidaat op de opdracht wordt aangenomen? Lees verder op: https://www.linkedin.com/pulse/naschrift-artikel-intermediairs-recruiters-en-keep-up-pennartz/