Elke ochtend, voordat ik naar het werk ga, zet mijn vrouw mijn broodtrommeltje klaar en knoopt ze mijn das om. Ze heeft dan de 3 kinderen al naar school gebracht, hun bedjes opgedekt en de kinderkamertjes gestofzuigd…
Noot vooraf: onderstaand artikel heb ik op 3 december 2019 op LinkedIn gepubliceerd. Ik bleek een gevoelige snaar geraakt te hebben. Na 4 dagen was het bijna 5500 keer gelezen, hebben er meer dan 600 LinkedIn-leden erop gereageerd en was het ruim 20 keer gedeeld.
Als ik om 18:30 weer thuis kom uit mijn werk, liggen mijn pantoffels op me te wachten op de kachel in de salon – naast het tafeltje inderdaad met daarop de radio en mijn pijp. De kinderen komen een voor een de salon binnen voor een kus. Daarna brengt mijn vrouw ze naar bed zodat ik in alle rust kan eten en naar de radio kan luisteren. Zelf ga ik ook bijtijds slapen. Want er wacht morgen weer een belangrijke dag op de zaak!
Het is (bijna) 2020. We doen het samen. En het is hard werken. Want van 1 inkomen kun je geen hypotheek betalen. Jullie wel vroeger – goeie ouwe tijd
Beste werkgever, misschien heb je zelf geen kinderen. Of zijn ze alweer het huis uit en lag de zorg ervoor destijds nog grotendeels bij een moeder of oma die er altijd was. Jij was immers 40 uur per week op de zaak. Of 50 of 60 – stoer hoor, of was het vluchtgedrag? Bang voor poep en kots en bang dat jouw vrienden erachter zouden komen dat je wel eens moest stofzuigen thuis?
Anyway, vandaag de dag ligt dat wat anders. En gelukkig maar. Maar het gaat niet vanzelf allemaal. Believe me.
Als wij om 09:15 op kantoor komen ‘aankakken’ zit er al een halve werkdag op. Aankleden, tandjes poetsen, haartjes kammen (“papa ik wil een vlechtje” – daarna toch weer niet) toilet-bezoekje begeleiden, glas melk over de bank, nog een toilet-bezoekje, de billen poetsen, brood smeren (wel handen wassen tussendoor), tasjes klaarmaken, in de auto – kindjes en tasjes, ff dubbelchecken of school weet dat ze vandaag overblijven, de moeder van Femke ontlopen (net doen of je d’r niet ziet, doorlopen, doorlopen), het afscheidsritueel – shit, tasjes staan nog in de auto – en nog een keer afscheid nemen, want janken.
En natuurlijk, ons drukke gezinsleven zou geen invloed mogen hebben op ons professionele functioneren. Maar face it – dat heeft het wel.
School begint om 08:30. En eindigt om 15:30. De BSO (buitenschoolse opvang) om 18:00. Werkafspraken om 09:00 in de ochtend of of 16:30 in de middag geven gehaast. Stress. Of extra regelwerk.
Het leidt hoe dan ook tot drukte in het hoofd. En uiteraard gaat dat ten koste van iets anders.
In de eerste plaats geeft het spanningen thuis. Het begint te wringen. Want je wil er graag voor ze zijn, als papa voor de kids en als wederhelft van jouw partner. Gewoon een ontspannen vent. Maar dat lukt niet echt omdat je weet dat je later op kantoor bent en dus werk moet ‘inhalen’ als je zelf de kinderen naar school brengt. Het maakt je kribbig. Krijg je op dat moment – net als je met de oudste meeloopt het klaslokaaltje in – nog een appje van je baas die aangeeft dat er een nieuwe aanvraag binnen is die per direct opgepakt moet worden. “Succes”, typt ‘ie erbij.
Daarnaast leidt het tot gehaast op de zaak. Want inderdaad, die aanvraag ligt er al sinds gisterenavond, jij bent pas om 09:15 op kantoor en niet eerder dan 09:30 up en running. Jouw collega (zonder kids en daarom wel altijd al om 08:30 op de zaak) heeft ‘m daarom alvast opgepakt – na enig aandringen van je baas (ook haar had ‘ ie al geappt over die nieuwe aanvraag). Anyway, hartstikke goed bedoeld allemaal, maar opnieuw wordt duidelijk dat je achter de feiten aanholt. En iedereen ziet het. Dus hoppa pik, gas erop!
Loyaliteitsconflicten all over the place.
Deze spagaat is killing. Want je wil een lieve papa en een fijne partner zijn, maar ook een trouwe collega en vakbekwame professional. Het liefst zonder klotsende oksels. En zonder uitzonderingspositie.
(Aan jezelf kom je in deze fase van het leven überhaupt niet toe – maar dat heet zelfopoffering en hoort erbij. Toch? Of niet? Verlies je niet alles als je jezelf verliest? Is een ander onderwerp denk ik, voor nu laten we onze individuele ontplooiing gemakshalve maar even buiten beschouwing.)
Waar was ik? Owja! Het onvermogen om aan alle kanten te leveren, er optimaal te zijn, leidt tot een loyaliteitsconflict en steekt dus voortdurend de kop op. Elke f*cking dag opnieuw.
Want het is simpelweg onmogelijk om om 09:00 op de zaak te zijn als je de kids naar school wil brengen. Sure, je kan ze al vanaf 07:30 brengen (VSO = voorschoolse opvang), maar dan wordt leven nog duurder. En los van de kosten – wil je dat? Is dat de invulling die je aan het ouderschap wil geven? Ik respecteer eenieders keuze hierin (verderop in deze zin zal ik deze uitspraak nuanceren), maar als je als papa niet weet wie de juffrouw is van de oudste en in welk klasje ze zit ben je toch gewoon een eersteklas zakkenwasser?
Of niet? Want andere ouders brengen hun kinderen toch ook om 08:00 al? En komen ze weer rond 18:00 ophalen? En in euro’s krijg je een hoop terug in de vorm van kinderopvangtoeslag (wel goed doorgeven aan de fiscus, anders zit je zo in de schuldsanering – ze pakken je hoor!). Maar toch maar doen? In ieder geval op maandag, dinsdag en donderdag dan? Zodat jij dan wel gewoon om 08:30 up en running op kantoor achter jouw computer zit. Baas blij, collega’s die geen werk van je hoeven op te pakken. En klanten die je niet meer hoeft te laten weten dat je pas vanaf 09:30 bereikbaar bent. Niet meer die uitzonderingspositie. Geen schuldgevoel. Droge oksels.
Ah joh schei uit, hou op! Wiens probleem ben je nu eigenlijk aan het oplossen? En weet je wat al dit innerlijke getouwtrek oplevert? Een stevige burn-out. For sure. Wellicht een schrale troost: je bent niet de enige. Burn-out is volksziekte numero 1. We laten ons en masse opjagen door werkgevers, klanten, collega’s. Door de gekte thuis. Door het aanhoudende gehol van A naar B. Onszelf voorbij.
Manager: “Ja Jurriaan, dan had je maar geen kinderen moeten nemen” Jurriaan: “Owjajoh?! Ten eerste: kinderen neem je niet, die zijn je gegeven. En soms zitten er onbedoeld 2 in een buik in plaats van 1. En ten tweede – vrolijke vriend: als dit too hard to handle is, had jij beter geen ondernemer of manager kunnen worden.”
Ff constructief nu. Zullen we iets afspreken?
Stel nu he, dat we gewoon iets kunnen afspreken. Werkgevers van Nederland en wij – jullie loondienstwerkertjes met jonge kids. Gewoon twee eenvoudige afspraken. Komen ze:
(1) De contractueel vastgelegde omvang van het dienstverband is indicatief.
Mijn voorstel in dezen is om te stoppen met het vasthouden aan het contractuele aantal te werken uur per week. Het is kneiter achterhaald. Alsof werknemers die 40 uur per week werken 2x zo productief zijn als degenen met een 20-urige werkweek. Kom op joh! Je weet zelf ook wel dat deze fulltimers 10 uur per week op Facebook en Nu.nl zitten te niksen, maar je vindt het gewoon een fijn idee dat ze op de zaak zijn. Jij zou immers ook geen 40-urige werkweek meer overhouden als je ze niet allemaal toch een beetje in de gaten moet houden, niewaar? En minder dan 40 uur werken is sowieso voor losers. Toch?
Dus kap ermee! Wie hou je voor de gek? Oh f*ck, ik zou me constructief opstellen. Oke. Hoe dan wel?
Uitgaande van een loondienstverband van 32 uur per week, zou ik graag van maandag tot en met donderdag werken, van 09:30 tot ongeveer 16:30. Met een half uurtje pauze is dat 6,5 uur per dag. Maal 4 dagen kom je op 26 uur uur per week. En die overige 6 uur dan?
Heel simpel. Bij die 26 uur tel ik de tijd op die ik ‘s nachts – als ik niet goed in slaap kan komen nadat de jongste mij wakker maakte omdat ze in bed had geplast – heb besteed aan het lezen van mijn mail, het toevoegen van potentiële klanten op LinkedIn en het nadenken over dat belangrijke prospect gesprek next week. Ik doe dit overigens ook vaak in het weekend, bijvoorbeeld als ik met de oudste naar de bioscoop ga. Wat moet ik anders? 1,5 lang naar Frozen kijken? Hell no, dan liever ff mijn mail bijwerken.
En oke. Misschien dat ik niet helemaal aan die 6 uur kom – laten het er 3 zijn. Maar aangezien ik jou als werkgever niet vraag om een toeslag op avond-, nacht- en -weekenddiensten gaan we over die 3 uur niet moeilijk doen. Toch? (Gaan we wel moeilijk doen, dan bel ik Lilian Marijnissen – je bent gewaarschuwd!)
(2) We stoppen met from 9 to 5.
Zullen we – in lijn met bovenstaande – dan ook direct afspreken dat wij als medewerkers en collega’s voortaan zelf bepalen hoe laat we de werkdag beginnen en beëindigen? Ik bedoel: als je ons jouw klanten toevertrouwt, dan zijn we ook volwassen genoeg om zelf onze werkzaamheden in te delen. Doe maar rustig, echt waar – komt goed, no stress.
Hoe fijn?! Nooit meer appjes of mailtjes met daarin: ‘ik ben wat later’, ‘ik sta in de file’ of ‘kan iemand dat gesprek van me overnemen’? En dus ook geen appjes of belletjes richting het thuisfront met ‘kan jij de kids ophalen, de afspraak loopt uit’ of ‘jij moet ze morgen naar school brengen, ik moet ergens om 08:30 zijn’?
Samenvatting:
Lieve werkgevers van Nederland, laat ons ouder zijn, vader of moeder. Gezinslid. Niet gehaast, niet opgejaagd, niet constant ‘on the run’. Maar at ease.
Laat ons niet kiezen tussen gezin of carrière. Het kan prima allebei. Maar alleen als je ons niet langer lastigvalt met die achterhaalde werktijden. Het is een blijk van wantrouwen waar je in the end vooral jezelf mee in de vingers snijdt. De ‘business case’ – business case ja, nu hoor je misschien wel wat ik zeg – is klip-en-klaar. Pak je het Excel-bestand er even bij?
Want OF we raken opgebrand en komen ziek thuis. Dat loopt in de papieren.
OF we gaan het werk op de automatische piloot doen en gaan op jouw kosten nog meer tijd op Facebook en Nu.nl spenderen…
OF we gaan weg. In het ergste geval naar de concurrent die het leven wel begrijpt en alleen al daardoor marktaandeel pakt terwijl jij het verliest…
OF we beginnen als freelancer; ver weg van van het werkgeversgezag en nemen jouw klantjes na de looptijd van het concurrentiebeding vrolijk mee…
Kijk nu nog maar eens goed wat er onderaan die spreadsheet uitrolt. Aan jou de keuze!
Toedeloe. X! ❤️
Jurriaan
Talent sourcer / recruiter
Trotse papa van 3 dochters 🙏🏻
Binnenkort freelancer 🚀